Selamlar herkese. Bugün başımdan geçen bir çocukluk anımı anlatacağım. Bayrama yakın yağmurlu bir çarşamba günüydü. Bayram yaklaşırken hazırlıklar da devam ediyordu doğal olarak. Bu hazırlıklardan biri de şekerlerin içinde sunulup ikram edileceği bir şekerlik almaktı. Annem şekerlik almam için elli TL verip pazara gitmemi söylemişti. 10-12 yaşları arasındayım sanırım net hatırlamakta birlikte. Belki de daha küçüğüm. Cebimdeki elli TL yirmilik ve onluklardan oluşuyordu. Elimi cebimin üstüne sımsıkı bastırarak pazarın yolunu tuttum. Bir de fark ettim ki cebimdeki kâğıt paralardan biri eksik. Yolumun üstünü aradım, etraftaki insanlara sordum ama kaybettiğim parayı bir türlü bulamadım. Çok endişelenmiştim. Yol boyu parayı bulmak için dua ettiğimi hatırlıyorum:) Evimin bahçesine geldim kaybettiğim kâğıt para hala yok. Evin bahçesine geldiğimin ve parayı bulmak için geç kaldığımın farkındaydım ama Allah'tan umudun kesilmeyeceğini biliyordum. Dua etmeye devam ettim. Bahçede dururken kalan kâğıt paralar elimdeydi. Önümde bir su birikintisi vardı. Nasıl olduğunu anlamadan elimdeki paraların hepsi su birikintisinin üzerine düştü. Bir de baktım ki kaybettiğim para da aralarında! Nasıl oldu anlamadım. Ve başımdan geçen bu anıyı hatırladıkça Allah'tan umudun kesilmeyeceğini bir kez daha anladım.