ANNE BABANIN ÇOCUĞUNA ALLAH’I TANITMA, ALLAH SEVGİSİNİ VE KORKUSUNU ÖĞRETME SORUMLULUĞUNU YERİNE GETİRMEMESİ, ÇOCUĞUNU İSRAF ETMESİ ANLAMINA GELİR…
Baba, çocukların nafakasını zor şartlar altında kazanmaya çalışıyor. Yemiyor yediriyor, giymiyor giydiriyor. Anne ki uyumuyor uyutuyor, yemiyor yediriyor. deyim yerindeyse saçını süpürge yapıyor her şeyi çocukları için.
Bu fedakar ve cefakar anne ve babaya karşı nasıl davranması gerektiğini kuran ifadesiyle Onlara ÖF bile demeyiniz diye beyan etmiştir. Babanın sorumluluğu çoktur . Bugün bazı insanlar kendi çocuklarından şikayetçidirler. Baba ?annenin en öncelikli işi ailede çocukların öğretmenlik görevini yapmalarıdır.. Çocuklar, anne ve babasına bakarak onları örnek alır.
Aynaya bakar gibi, kendilerini onda görürler. Baba ve anneyi taklit ederler. Bir çatı altında kalan aile bireyleri birbirini sevmeli. Hele öncelikle baba ve anne namaz gibi dinin temeli olan, dinin direği olan bu namaz ibadetlerini ihmal etmemeli. Allah?ı, peygamberi, Camiyi, namazı abdesti ve kuranı sevdirmeliyiz. Dini bilgileri çocuğa sevdirmeli. Baba anne abdest aldığı, secdeye vardığını gördüğü zaman, çocuklar da onu taklit edeler. Bu işi yapmaya çalışır. Davranışlarımızla çocuklar örnek olmalıyız.
Evde konuştukları zaman Doğru konuşmalı, yalandan kaçınmalı, Çocuklarının kötü yollara, şer odaklarına, Zaralı alışkanlıklara bulaşmamaları için, bir anne ve babanın asli görevidir. Baba evladını evlendirirken milyarlarca altın alıyor, düğün masraflarını yapıyor. Bazıları bir şeyi unutuyorlar, Bu kadar masraf yaparken, evin bir köşesinde dini kitaplara ayırtsak, ailece evimizde peygamberimizin hayatını anlatan kitapları satın alsak, evde ailece okuma ya çalışsak kazanan biz olacağız. sanırım dini konuda aydınlanmış bir çocuk baba ve annesine iyilikte bulunur. Allah?ı tanır, peygamberi tanır, iman konusu ruhuna işlenir. O genç kötü yollara sapmaz diye düşünüyorum.
Camiye alıştırmak lazım. Camiye alışmış bir evlat, büyüklerle oturup kalkar. Büyüklerle secdeye varır. Allah?ı tanımaya başlar. Cami hocasından vaaz dinler, kuran dinler. Kuran okur ve o çocuk ölünceye kadar bu hatıraları unutamaz. Bu terbiye ve eğitimle büyüyen bir çocuk, ailesine akrabalarına, çevresine, hatta tüm insanlığa karşı barışık için de ve faydalı olur. Faydalı bir insan olur diye düşünüyorum. Böyle bir evlat sahibi olan baba ve annenler kazanır, memleket kazanır. Toplum kazanır. Bunu sağlanmanın yolu iyi bir terbiyeden geçer.
Terbiyeyi veren anne ve babadır. Sonra okul ve öğretmendir. Çocuklarımıza sahip çıkmalıyız. Okutmalıyız. Amma namazlı olmalı, Matematik ve fen gibi derslerine çalışmalı, fakat abdest almayı öğretmeliyiz. Alnı secdeye varsın. Dini kitapları okusun. Dini bilgisi olmayan bir gencin nefsine esir, maddeye esir, kötü yollara düşme riski vardır.
Mesela, Bismil'de telefon kabloları çalınıyor. Bizzat ben kesik telefon kablolarını gördüm. Sokak lambaların kırıldığına şahit oldum. Bu kötü işleri yapan çocukların anne ve babaları yok mu. Bunu anlatmaya çalışıyorum. Yani, bazılarımız çocuklarımıza sahip çıkmıyoruz. Ne yapsalar ikaz etmiyoruz. Sanki hepimiz ? bana ne? der gibi bir durumdayız. Bu gidiş kötü bir gidiştir demek istiyorum.
Bir baba olarak, bir anne olarak sanırım bu önemli görevi ihmal ediyoruz gibi geliyor bana. Özellikle kenar mahallelerin çocukları başıboş gece yarısına kadar sokak başlarında dolaştıklarına şahit oluyorum. Bu çocuklar kimin , bu çocuklar hacının- hocanın yani bizim, bu toplumun çocukları. Başı boş sahipsiz çocuklar esrar, uyuşturucu sigara gibi kötü yollara düşme tehlikesi vardır.
İnançlı yetiştirilen çocuk, yaşı ne kadar küçük olursa olsun, olgun bir akla ve ahlaka sahip olacak, karşılaştığı olaylar karşısında duygusal açıdan çöküntüye uğramayacak, hoşuna gitmeyen bir şeyle karşılaştığında ağlamayacak, yakınmayacak, olayların hep Allah’ın kontrolünde olduğunu bilecek, tevekkül edecek, güzel tavır gösterecektir.
Çocuklarımızı israf etmeyelim…
Babanın görevi sadece çok çocuk sahibi olmak değildir. Çocuğun iyi yetiştirmek sorumluluğu vardır. Allah?ı seven, Allah?ı tanıyan, Allah ve peygamber sevgisiyle yetişmiş, ibadetli, inançlı terbiyeli, memleketine, milletine, ülkesine faydalı bir insan yetiştirmek önemlidir. Bu sorumluluk hepimizindir...
